رزیدنت ایول طغیان: پرونده #2

رزیدنت ایول طغیان: پرونده #2 (Resident Evil Outbreak File #2) که در ژاپن با نام Biohazard Outbreak File 2 یا バイオハザード アウトブレイク ファイル2 شناخته می‌شود، یک بازی آنلاین برای پلی‌استیشن ۲ است که اولین بار در سپتامبر ۲۰۰۴ در ژاپن منتشر شد. این بازی دنباله و گسترش‌ یافته‌ ای از رزیدنت ایول اوت‌بریک است.

 

در ابتدا قرار بود اوت‌بریک یک بازی بزرگتر باشد، اما به چند بخش تقسیم شد و شامل مراحل نیمه‌ تمامی بود که به دلیل کمبود زمان نتواسته بودند در نسخه اصلی قرار بگیرند. همان هشت شخصیت از بازی اول بازگشته‌ اند و توانایی‌ های مشابهی دارند. داستان بازی دوباره در شهر راکون اتفاق می‌افتد، جایی که حالا پر از زامبی است.

 

در حالی که بازی اول در سطح جهانی موفقیت نسبی داشت، فایل #۲ حتی با پیشنهاد دمو تبلیغاتی پیش‌ فروش بازی Devil May Cry 3، نتوانست بازار ژاپن را راضی کند. در نتیجه تصمیم گرفته شد که مراحل نیمه‌ تمام بازی اصلی کنار گذاشته شوند و دیگر ادامه پیدا نکنند.

رزیدنت ایول طغیان: پرونده #2
کاور آمریکای شمالی طغیان پرونده #2
کاور ژاپنی طغیان پرونده #2
لوگوی طغیان پرونده #2

توسعه دهنده: استودیو تولید ۱ کپکام

 

ناشر: کپکام

 

کارگردان: اِیچیرو ساساکی

 

نویسندگان:
یوجی ماتسوموتو
کویچی اوکادا
کازونوری کادوی

 

تهیه کننده: تسویوشی تاناکا

 

آهنگسازان:
تتسویا شیباتا
آکیهیکو ماتسوموتو
اتسوکو یوندا

ژانر: ترس و بقا

 

حالات:
تک نفره
چند نفره

 

موتور: id Tech 3 (اصلاح شده)

 

پلتفرم: پلی‌استیشن ۲

 

رسانه: دی‌وی‌دی-رام

 

تاریخ های انتشار:

  • ۹ سپتامبر ۲۰۰۴ (ژاپن)
  • ۲۶ آوریل ۲۰۰۵ (آمریکای شمالی)
  • ۲۶ اوت ۲۰۰۵ (اروپا)

شخصیت ها

کاراکترصداپیشه
کوین رایمنباب بوکهلز
مارک ویلکینزدین وِین
جیم چپمنکوین سیمور
جورج همیلتوندیو مالو
دیوید کینگجو رومرسا
آلیسا اشکرافتوندی لی
یوکو سوزوکیاستفانی شه
سیندی لنوکسمیشل راف
ال لستردن لورج

تفاوت‌ های منطقه‌ ای

در نسخه آمریکایی بازی، “اد-لیب‌ها” (صداهایی که شخصیت‌ ها به صورت خودجوش درمی آورند) که در بازی اول بودند حذف شده‌ اند. حالا فقط زمانی که یک شخصیت از چوب آنالوگ استفاده می‌کند یا درخواستی می‌کند، صدا تولید می‌شود. اگر تلاش شود که شخصیت‌ ها به‌ طور طبیعی و بدون زمینه صحبت کنند، هیچ صدایی پخش نمی‌شود و این روی گیم‌ پلی تأثیر می‌گذارد.

 

به عنوان مثال، اگر یک بازیکن بخواهد به دیگری بگوید که مسموم شده‌ است، احتمال اینکه پیام به مقصد برسد کم است، مخصوصاً اگر بازیکن در وسط مبارزه باشد. اما نسخه ژاپنی شامل صداگذاری کامل است، در حالی که نسخه اروپایی فقط صدا دارد و هیچ متنی در بازی وجود ندارد.

 

نسخه آمریکایی همچنین دارای موارد زیادی از اشتباهات ترجمه است. به عنوان مثال، در سناریوی “End of the Road”، یکی از قفسه‌ ها به بازیکن می‌گوید که یک شیء مهم در بالای ردیف آخر قرار دارد، در حالی که هیچ چیزی در بالای این قفسه وجود ندارد.

رزیدنت ایول طغیان: پرونده #2

مطالب مرتبط:

پیمایش به بالا