نست

آزمایشگاه زیرزمینی آمبرلا (Umbrella Underground Laboratory و به ژاپنی アンブレラ地下研究所) یا نست (NEST) یک مجموعه‌ی بزرگ و زیرزمینی از آزمایشگاه‌ ها بود که در کوهستان‌ های آرکلی واقع شده بود؛ این آزمایشگاه‌ نه‌ چندان دور از شهر راکون و دقیقاً در زیر کارخانه‌ی شیمیایی آمبرلا قرار داشت. این مجموعه توسط شعبه‌ی آمریکای شرکت آمبرلا اداره می‌شد و تمام فعالیت‌ های آن زیر نظر رئیس بخش تحقیقات، دکتر ویلیام برکین صورت می‌گرفت.

 

این تأسیسات عظیم که عمدتاً با هدف پژوهش و توسعه‌ی ویروس G ساخته شده بود، به‌ خوبی با دیگر پایگاه‌ ها و مراکز اطراف شهر راکون مرتبط بود. آزمایشگاه NEST در دل سنگ‌ های آهکی کوهستان آرکلی و درست در زیر کارخانه‌ی شیمیایی ساخته شده بود. برای ایجاد پوششی بی‌نقص، ورود به NEST از بالا تنها از طریق یک آسانسور پنهان در یکی از پناهگاه‌ های قطار در محوطه‌ی حمل‌ و نقل ممکن بود، و یا از طریق آسانسور قطار مخصوصی که در نزدیکی قرار داشت.

 

زیر این پناهگاه قطار، دست‌ کم دو ایستگاه واگن ریلی (کابل‌ کار) وجود داشت که یکی از آن‌ها به شهر راکون متصل می‌شد و از طریق غارهای آهکی زیرزمینی عبور می‌کرد. علاوه بر این، NEST یک ایستگاه مخصوص متروی اختصاصی شرکت آمبرلا داشت که به کارکنان اجازه میداد به‌ طور مخفیانه از نقاط مختلف شهر به این مرکز وارد شوند. از خود NEST، افراد می‌توانستند به مکان‌ هایی مانند مرکز دفع زباله سوزی P-12A، آزمایشگاه آرکلی، یک تصفیه‌ خانه‌ی نزدیک و از طریق کابل‌ کار به مرکز آموزش مدیران آمبرلا (که ۸ مایل شمال شهر راکون واقع شده بود) و شبکه‌ی فاضلاب در مرکز شهر راکون سفر کنند.

تاریخچه

پس از کشف ویروس G در یک نمونهٔ آزمایشی انسانی، آزمایشگاه NEST در سال ۱۹۹۱ ساخته شد. به دلیل کوچک بودن یا ماهیت فرسودهٔ آزمایشگاه آرکلی، مدیرعامل شرکت آمبرلا، دکتر اوزول ای. اسپنسر احساس کرد که یک تأسیسات کاملاً جدید برای این تحقیقات ضروری است. دکتر ویلیام برکین رئیس بخش تحقیقات آزمایشگاه آرکلی، به‌ طور شخصی برای انجام این تحقیقات همراه با همسرش انت به این آزمایشگاه منتقل شد.

نست
نست RE0
نست اوتبریک

نام ژاپنی: アンブレラ地下研究所

مکان: شهر راکون

تأسیس: 1991

رویدادهای قابل توجه:

  • عملیات: ویرانگر نست
  • حادثهٔ نابودی شهر راکون

وضعیت فعلی: نابود شده (30 سپتامبر 1998)

ظاهر شده در:

  • رزیدنت ایول ۲ (۱۹۹۸)
  • رزیدنت ایول 0
  • رزیدنت ایول طغیان پرونده #۲
  • رزیدنت ایول: تاریخچه آمبرلا
  • آمبرلا رزیدنت ایول: تاریخچه تاریکی
  • رزیدنت ایول ۲ (۲۰۱۹)

حادثه نابودی شهر راکون

در اواسط سال ۱۹۹۸، خانوادهٔ برکین (ویلیام و انت) شروع به آلوده‌ سازی تأسیسات آمبرلا در سراسر شهر کردند؛ این اقدام بخشی از نقشه‌ ای بود برای آنکه خودشان و ویروس G را به ارتش ایالات متحده تحویل دهند تا به عنوان عنصری کلیدی در برنامهٔ تسلیحات بیولوژیکی مورد استفاده قرار گیرد. با اطلاع از تلاش تیم امنیتی آمبرلا (U.S.S) برای سرقت ویروس، آن‌ ها نمونه‌ های آزمایشی Hunter R خود را از قرنطینه آزاد کردند و اجازه دادند ویروس تی در سراسر تأسیسات پخش شود تا آن تیم را مشغول یا نابود کنند.

 

دست‌ کم دو سرباز از تیم U.S.S توانستند اواخر سپتامبر به آزمایشگاه P-12A برسند و نمونه‌ هایی از ویروس G را بدزدند؛ درگیری بعدی با ویلیام که به‌ واسطهٔ ویروس G جهش یافته بود، باعث شد ویروس T به آب آشامیدنی شهر راکون نفوذ کند. پس از خرابکاری و حمله، دیگر کسی برای کنترل تأسیسات باقی نمانده بود و پژوهشگران مجبور شدند بدون کمک تیم امنیتی، به‌تنهایی با Hunter R های فراری مقابله کنند. دکتر فراست با تنظیم دمای پایین در آزمایشگاه سردخانه به شکلی که کل طبقهٔ B4F را دربر بگیرد، موفق شد Hunterها را وارد حالت خواب زمستانی کند و آن‌ها را در جای خود منجمد سازد.

 

با این حال دست‌ کم ده پژوهشگر در این حمله کشته شدند. در جای دیگر، یکی از پژوهشگران که متوجه تأثیر شیوع ویروس بر ثبات شرکتی آمبرلا شده بود، نمونه‌ ای از ویروس G را دزدید با این امید که در بازار سیاه ثروتمند شود. او بعدها با نام دکتر فردریک داونینگ به‌ عنوان یک پژوهشگر ارشد در شرکت WP ظاهر شد. دکتر مونیکا نیز ایده‌ ای مشابه داشت و با دزدیدن یک جنین غیرفعال ویروس G و کشتن یکی دیگر از پژوهشگران، شانس موفقیت خود را بالا برد و به‌عنوان آخرین کارمند غیرزامبی‌ شدهٔ تأسیسات باقی ماند.

 

او خیلی زود توسط یوکو سوزوکی کشف شد؛ کسی که گروهی از غیرنظامیان را به سکوهای زیرزمینی هدایت کرده بود. بازماندگان موفق شدند Hunterها را از بین ببرند و با قطار از آزمایشگاه فرار کنند، درحالی‌ که مونیکا توسط یک هیولا بی‌ هوش شد، مورد انگل‌ گذاری قرار گرفت و درنهایت توسط جنین G فراری خودش کشته شد.

 

دکتر اَنت برکین در ساعات اولیهٔ صبح ۳۰ سپتامبر به تأسیسات بازگشت، پس از آنکه از نقشهٔ یک شرکت رقیب برای سرقت ویروس G باخبر شد و برای دفاع نهایی از دستاوردهای همسرش آماده شد. این شرایط با ورود کلر ردفیلد پیچیده‌ تر شد؛ کسی که در حال مراقبت از دختر انت و ویلیام، یعنی شری بود، زمانی که شری به ویروس G آلوده شد. اَنت و کلر با همکاری یکدیگر اقدام به تهیهٔ نمونه‌ ای از دارویی به نام “DEVIL” کردند تا از تبدیل شری به موجودی شبیه به پدرش جلوگیری کنند.

 

در نهایت آن‌ ها موفق شدند و شری شکل انسانی خود را حفظ کرد، هرچند توانایی‌ های بازتولیدی (ترمیمی) در او پدیدار شد. با این حال، اَنت زنده نماند تا درمان دخترش را ببیند و بر اثر جراحاتی که در آزمایشگاه برداشته بود، جان سپرد. در همین زمان، ایدا وانگ که جاسوسی در حال همکاری موقتی با شرکت رقیب بود – و به‌ طور غیرمستقیم با آلبرت وسکر – همراه با افسر پلیس لیان اس. کندی به این تأسیسات نفوذ کرد. این دو نفر هدف حملهٔ یک تایرانت T-103 قرار گرفتند که توسط آمبرلا برای سرقت باقی‌ ماندهٔ نمونه‌ های ویروس G فرستاده شده بود.

 

ایدا پس از آنکه تایرانت را از سکوی پیاده‌ روی در طبقهٔ B4F به درون فلز مذاب در طبقهٔ B8F پرتاب کرد، از حال رفت. او در نهایت در مأموریت خود موفق شد و نمونه‌ ای از بافت بدن ویلیام را به دست آورد. در جریان کاوش‌ های این دو گروه، سیستم تخریب خودکار فعال شد. آن‌ ها از طریق قطاری در سکوی طبقهٔ B8F از تأسیسات فرار کردند، اما مجبور شدند آن را ترک کنند زمانی که ویلیام وارد قطار شد. قطار او را به عنوان یک تهدید بیولوژیکی شناسایی کرد و برای جلوگیری از نشت بیشتر، منفجر شد.

تحقیق

اگرچه این تأسیسات در درجهٔ اول برای تحقیقات روی ویروس G ساخته شده بود، اما تمرکز آن فقط محدود به این موضوع نبود. این آزمایشگاه روی مواد شیمیایی مرتبط با تحقیقات ویروس G و همچنین پروژه‌ های کاملاً جداگانه‌ ای دربارهٔ سلاح‌ های بیولوژیکی نیز تحقیق می‌کرد. در حالی که دکتر ویلیام برکین مهندسی ویروس G را بر عهده داشت، همسرش دکتر انت برکین، پروژه‌ ای به نام «DEVIL» را رهبری میکرد که هدف آن ساخت دارویی برای مهار گسترش تهاجمی ویروس در موجودات زنده بود. تیم تحقیقاتی دکتر مارتین والکات که در اتاق تحقیق و توسعه شماره ۱ مستقر بودند، دارویی را توسعه دادند که میتوانست موجودات آلوده به ویروس G را برای حمل‌ و نقل در حالت کما قرار دهد.

 

در بخشی جدا از تحقیقات مربوط به ویروس G، تیمی دیگر (که احتمالاً به رهبری دکتر ویلیام برکین فعالیت می‌کردند)، نمونه‌ ای بهبود یافته از سلاح بیولوژیکی به نام «هانتر R» را طراحی کردند که بر اساس نسخهٔ پیشین آن یعنی «هانتر آلفا» ساخته شده بود؛ نمونه‌ ای که دکتر ویلیام برکین در دهه ۱۹۸۰ توسعه داده بود. در هفته‌ های پایانی پیش از نابودی تأسیسات، تیمی بر اساس اطلاعات بازیابی‌ شده از عمارت اسپنسر، پروژه‌ ای به نام «گیاه ۴۳» را توسعه داد. همچنین تیمی دیگر در اتاق تحقیق و توسعه شماره ۲ سلاح ضد B.O.W‌ای با نام «P-ε» ساختند.

معماری

در بخش اصلی آزمایشگاه، طبقات B1F تا B3F عمدتاً برای تأمین انرژی مورد نیاز آزمایشگاه طراحی شده بودند. طبقه B1F شامل اتاق اصلی تأمین نیرو بود و همچنین به کارکنان امکان دسترسی به مکانیزم خودتخریبی را میداد؛ مکانیزمی که با فعال‌ سازی آن، بمب‌ هایی که به‌ طور استراتژیک در نقاط مختلف قرار داده شده بودند، منفجر میشدند و در صورت بروز بحران، کل آزمایشگاه را نابود می‌کردند. طبقه B2F شامل تجهیزات واقعی مربوط به اتاق نیرو بود و معمولاً مملو از بخار بود.

یک آسانسور بزرگ در حیاط بارگیری که قادر بود لوکوموتیوها را به زیرزمین منتقل کند.

طبقه B3F فقط شامل یک اتاق ذوب فلز و یک سکوی دیدبانی در بالای یک وان بزرگ و باز از فلز مذاب بود. طبقات B4F تا B7F محل استقرار آزمایشگاه‌ های تحقیقاتی اصلی این مجموعه بودند. برخلاف طبقات بالاتر که از طریق آسانسور به یکدیگر متصل بودند، برای دسترسی به این طبقات باید از نردبان استفاده می‌شد. طبقه B4F نخستین سطح از طبقات اصلی آزمایشگاهی بود؛ به همین دلیل، آسانسور ریلی به این طبقه ختم میشد.

 

یک اتاق امنیتی در کنار سکوی آسانسور قرار داشت و دری دیگر به یک شفت اصلی باز میشد؛ مرکزی در قلب مجموعه که از آنجا میشد جریان برق را به آزمایشگاه‌ ها وصل یا قطع کرد. این شفت به دو بخش تقسیم می‌شد: بخش شرقی (East Area) و بخش غربی (West Area). بخش غربی به خوابگاه‌های پژوهشگران و یک مجرا برای دسترسی به طبقه B5F منتهی می‌شد. در مقابل، بخش شرقی شامل اتاق‌ هایی برای پروژه‌ های مختلف تحقیقاتی بود؛ از جمله:

  • یک اتاق عمل

  • آزمایشگاه دما پایین

  • یک اتاق پرورش نمونه‌ ها (کشت سلولی یا زیستی)

طبقه B5F محل آزمایشگاه P-12A بود که تحقیقات مربوط به ویروس G در آن انجام میشد. یک دفتر امنیتی در نزدیکی این آزمایشگاه قرار داشت تا از تحقیقات دکتر ویلیام برکین محافظت کند. سمت شرقی این طبقه شامل یک اتاق ذخیره‌ سازی بود که از طریق آسانسور به طبقه B8F دسترسی داشت و احتمالاً محل دریافت و تحویل تجهیزات و اقلام مختلف بوده است. طبقه B6F هیچ آزمایشگاهی نداشت و طراحی ساده‌ تری داشت.

 

کاربرد اصلی آن به عنوان طبقه دوم دفتر امنیتی بود که از طریق نردبان به اتاق بالایی متصل میشد. در سمت شرقی این طبقه، یک اتاق استراحت برای گفت‌ و گو و تعامل میان پژوهشگران وجود داشت. در این بخش، چند دستگاه فروش خودکار و یک تلویزیون برای استفاده راحت‌ تر کارکنان تعبیه شده بود. طبقه B7F که آخرین طبقهٔ مربوط به آزمایشگاه‌ های تحقیقاتی بود، شامل اتاق‌ هایی برای نگهداری مواد شیمیایی میشد.

 

پایین‌ ترین طبقهٔ این تأسیسات، طبقه B8F بود. این طبقه محل یک سکوی دوم همراه با یک قطار اختصاصی بود. این منطقه برای انتقال مخفیانهٔ مواد به داخل و خارج از شهر راکون استفاده میشد.

کارکنان شناخته شده

  • دکتر ویلیام برکین

  • دکتر انت برکین

  • دکتر بایرون کارت‌رایت

  • دکتر وین لی

  • دکتر فردریک داونینگ

  • دکتر فراست

  • دکتر مونیکا

  • والتر رایان

  • دکتر ریک مندوزا

  • روی

  • مدیر اوونز

  • دکتر مارتین والکات

  • توبی جکسون

  • سارا تاکاهاشی

  • والت پیج

  • آنتونی وایت

  • سیریل آرچر

  • دزموند لاک

برای یکی دیگر از تأسیسات آمبرلا با نام مشابه، به NEST2 مراجعه کنید.

تأسیسات NEST یک مرکز فوق‌ محرمانه متعلق به شرکت آمبرلا بود که در زیر شهر راکون، واقع در منطقه آرکلی قرار داشت. این مرکز به عنوان پایگاه اصلی برای تحقیقات ویروس G و ویروس T عمل میکرد و تحت مدیریت دکتر ویلیام برکین قرار داشت که بر تمامی عملیات‌ های آن نظارت کامل داشت.

تاریخچه

ناشناخته

تأسیسات NEST در زیرزمین ساخته شد و مسئولان شهر شروع به دریافت رشوه از شرکت آمبرلا کردند تا وجود این مرکز را پنهان نگه دارند.

 

1997

ژانویه تا دسامبر – سالی به یتیم‌ خانه شهر راکون منتقل می‌شود که به عنوان بانک سوژه‌ ها برای آزمایش‌ های شرکت آمبرلا در تأسیسات NEST عمل می‌کرد.

 

دسامبر – الیور «فرزند خوانده» می‌شود و به مدت دو ماه تحت آزمایش‌ های ویروس T قرار می‌گیرد.

 

1998

۱۹ فوریه – الیور از تأسیسات NEST فرار میکند و به یتیم‌ خانه بازمی‌گردد تا «کمک» بخواهد. اما او خیلی زود توسط شرکت آمبرلا دوباره دستگیر شده و پس از انجام آزمایش‌ های ویروس G، همراه با بهترین دوستش تام، کشته می‌شود.

NEST
ورودی اصلی NEST

نام ژاپنی: 研究所
実験室

نام محلی: آزمایشگاه

مکان: شهرستان آرکلی، راکون سیتی

تأسیس: نامشخص

وضعیت فعلی: نابود شده

انحلال: ۳۰ سپتامبر ۱۹۹۸

رویداد قابل توجه: حادثهٔ نابودی شهر راکون

ظاهر شده در:

  • رزیدنت ایول ۲ (قابل کاوش)
  • رزیدنت ایول ۳ (اشاره شده)

کارکنان شناخته شده

  • ویلیام برکین (مدیر تأسیسات، رئیس بخش تحقیقات ویروس G)

  • انت برکین (معاون بخش تحقیقات ویروس G)

  • توبی جکسون

  • سارا تاکاهاشی

  • والت پیج

  • آنتونی وایت

  • سیریل آرچر

  • دزموند لاک

  • وین لی (مسئول آزمایشگاه دما پایین)

  • ریک مندوزا (پژوهشگر)

  • بایرون کارت‌رایت (رئیس بخش امنیت)

شخصیت ها

معماری

طبقه B1F

  • منطقه شمالی: سکوی تله‌ کابین، پذیرش، اتاق امنیت، کافه‌ تریا، آشپزخانه، اتاق استراحت

  • منطقه مرکزی بالا: شفت اصلی (محور مرکزی)

  • منطقه شرقی: لابی، اتاق ارائه، اتاق کنترل گلخانه، گلخانه، آزمایشگاه تست دارو

  • منطقه غربی: آزمایشگاه بیوتستینگ، اتاق بیوراکتور، آزمایشگاه تست سطح P-4

طبقه B2F

  • منطقه شمالی: اتاق بیوراکتور

  • منطقه شرقی: اتاق سرور، سالن استراحت، آزمایشگاه تست دما پایین

طبقه B3F

  • منطقه مرکزی پایین: اتاق مانیتورینگ

  • منطقه‌ های پایین‌ تر: اتاق پمپ، کانال (داکت)، آسانسور، صفحه گردان (ترن تیبل)

طبقه B4F

  • منطقه‌ های پایین‌ تر: آسانسور، سکوی قطار، صفحه گردان (ترن تیبل)

نست

مطالب مرتبط:

پیمایش به بالا