بازی از بخش‌ های اکشنی که در نسخه‌ های قبلی وجود داشتند پرهیز می‌کند و تنها چند قسمت نیاز به استفاده از سیستم تیراندازی سنگین دارند. در بیشتر قسمت‌ ها، بازیکن باید در محیط بازی گشت بزند و معماهای غیرمعمولی مثل قرار دادن باتری در آکواریوم را حل کند. در مورد قرار دادن آیتم‌ ها نقدهایی وجود داشت. سایت 1UP جستجوی آیتم‌ ها را که برای پیشرفت در بازی لازم بود، تحسین کرده و گفته این کار مشابه بازی‌ های ماجراجویی دیگر است. اما سایت IGN این موضوع را به عنوان عاملی برای کند شدن روند بازی می‌داند و اشاره کرده که در نسخه‌ های قبلی Resident Evil، پیدا کردن آیتم‌ ها آسان‌ تر بود و نیازی به جستجوی مبل‌ ها و گیاهان نبود.

به دلیل اینکه بازی بر روی یک شبکه ایزومتریک قرار دارد، بازیکن فقط می‌تواند در چهار جهت اصلی حرکت کند. مشابه بازی‌ های قبلی، شخصیت بازی 90 درجه می‌چرخد و از کنترل‌ های “تانک” استفاده می‌کند، به طوری که دکمه‌ های “بالا” و “پایین” مخصوص حرکت به جلو و عقب هستند. سایت IGN این جنبه از بازی را به‌ خوبی بازسازی شده دانست، اما از مفهموم کنترل‌ های تانک انتقاد کرد و آن‌ ها را استفاده‌ ای غیر ضروری از شیوه‌ های قدیمی بازی‌ سازی دانست.

سیستم هدف‌ گیری بازی نیز مورد انتقاد قرار گرفت، به طوری که هر دو سایت IGN و 1UP بر این باور بودند که برخورد تیر با زامبی‌ ها بیشتر به شانس بستگی دارد تا کنترل خوب.